πλειστόκαινος

-η, -ο, Ν

1. το ουδ. ως ουσ. το πλειστόκαινο

γεωλ. η παλαιότερη και μεγαλύτερη από τις δύο εποχές που συνιστούν την τεταρτογενή περίοδο και το χρονικό διάστημα στο οποίο πραγματοποιήθηκε η διαδοχή κλιματικών κύκλων σε παγετώδεις και μεσοπαγετώδεις εποχές

2. φρ. «γεωλογία πλειστοκαίνου»

γεωλ. κλάδος τής γεωλογίας που ασχολείται με την εξέλιξη τής επιφάνειας τής Γης κατά τη διάρκεια τού πλειστοκαίνου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pleistocene (< πλείστος + καινός)].